لطفا خود ارضایی کنید!

آنچه که برای من درس بود و به نظرم آمد باید دوستان روانشناس و درمانگر خود را با این مقاله در جریان این تجربه بگذارم این جمله نمادین بود که لطفا قبل از هر جلسه خود ارضایی کنید!!
یک درمانگر مسائل بسیار زیادی را در رابطه تحلیلی خود می بایست مد نظر بگیرد که بی توجهی به هر کدام می تواند عواقب بسیار بدی داشته باشد. اینکه ترجیحا درمانگر و درمانجو همجنس باشند و تنها در موارد ضروری که نیاز به جنس مخالف است این قاعده رعایت نشود. درمانگر زمانی که حس کرد به نوعی در خطر است و در روان او جریانی از سکس و علاقه در حال شکل گیریست بلافاصله متذکر این موضوع شود و بیمار خود را به کسی دیگر ارجاع دهد و خودش نیز فرآیند تحلیل فردی اش را دنبال کند. درمانگر باید بداند که اگر بیماری راز دل خود را برای او می گوید و حتی از روابط متعدد جنسی اش پرده بر می دارد و از شهوت بی حد و حصر خود حتی سخن می گوید لزوما به این منظور به او نگفته است که او هم می تواند با او رابطه برقرار کند بلکه درمانگر به تمامی پدیده های رفتاری و روانی درمانجو می بایست به عنوان مولفه هایی برای توسعه فردی آن شخص نگاه کند و تحت هیچ شرایطی دچار خطای شناختی نشود و در گیر فرآیند انتقال این چنینی نگردد. لازم است این موضوع تاکید شود که یک درمانگر خوب به ذهن آگاهی در لحظه درمان بسیار نزدیک است و نه تنها به نحوه عملکرد عقده های بیمار اشراف دارد بلکه به هیجانات و اتفاقات درون خویش نیز تسلط دارد. او دائما در فرآیند درمان مُراجع می بایست عقده های خود را نیز شناسایی و درمان کند. صرف اینکه تنها ارشد روانشناسی دارید به این معنا نیست که خودتان درمان شده اید. یاد حرف پروفسور یونگ می افتم که می گوید درمانگر ابتدا باید خودش درمان شده باشد. خلاصه اینکه اگر به جنس مخالف مشاوره می دهیم باید آنقدر روی خود کار کرده باشیم که به مراجع خود نگاهی کالا محور نکنیم و تنها روح انسانی او را مد نظر قرار دهیم که قرار است با کمک و راهنمایی ما شفا یابد و به زندگی اش بپردازد. مهم نیست آن زندگی چه بوده و چه خواهد بود مهم این است که مراقب باشیم از چهارچوبه وظیفه یک درمانگر خارج نشویم. کامپشن تراپی می بایست با مدارا و توجه بسیاری در فرآیند درمان پیاده سازی شود. شاید از بیمار نشود انتظار زیادی برای کنترل عواطفش داشت اما درمانگر می بایست بر عواطف و احساسات خود و بیمار کاملا آگاه شود و مراقب باشد هدف درمانی به اهداف شخصی تبدیل نشود. این موضوع آنقدر حساس است که برخی روانشناسان به نوعی معتقدند اصلا با بیمار باید خشک و بی روح تا جای ممکن برخورد کرد که مبادا انتقالی صورت گیرد! در اتاق درمان، مراجع تنها باید درمان بگیرد و لا غیر. فارق از اینکه انتقال جنسی در هیچ کجای دنیا در استانداردهای درمان تعریف نشده است، ما نگاهی به جامعه خویش به طور خاص داریم که حتی برخی مدل های همدلی هم ممکن است سوء تعبیر شود و از آن برداشت جنسی گردد. یالوم در کتابش می نویسد: شده است که برای همدلی، خانم هایی را در آغوش گرفته ام. اما ما باید بدانیم که آن آغوش آمریکایی این آغوش ایرانی نیست. از آنجایی که از سمت بیمار هم احتمال فرافکنی جنسی و عشقی می تواند بسیار محتمل باشد فلذا شاید این پیشنهاد برای درمانگران قابل بررسی و تامل است که زمان شروع و پایان درمان مشخص باشد و به صورت کاملا مخفیانه و پاک شونده و امانت دارانه صدای هر جلسه درمان و یا تصویر آن رکورد شود تا در صورتی که بیمار با دروغ پردازی قصد آبرو ریزی از درمانگر را دارد و به خاطر اینکه به هدف خود نرسیده است بخواهد درمانگر را مورد سوء ظن آبرویی قرار دهد درمانگر بتواند جلسات خود را مستندا به مراجع ذی صلاح ارائه کند. البته ابعاد حقوقی این مورد توسط حقیر بررسی نشده است اما بیان این پیشنهاد تنها به خاطر با اهمیت نشان دادن احتمال این اتفاق در اتاق درمان است.