تحلیل یک رویا از نگاه یونگ، پیامی از ناخودآگاه

من نیز به شخصه از عموم مردم مستثنی نبوده و چه بسا در گذشته اعتقادی اصلا به خواب نداشتم و عموما خواب را امری مربوط به شرایط روزانه و پرخوری و … تلقی می کردم و حتی از سطح عامه مردم نیز که به خواب های خود اهمیت می دهند کمتر بودم و اصلا به آنها توجهی نمی کردم. تا اینکه در مسیر روزگار و تکمیل فردیت و به نوعی جبر زندگی با روانکاو شهیر و استاد گرانقدر مرحوم پروفسور یونگ آشنا شدم. یونگ با پرده برداری از ابعاد ناپیدای روان، باورها و شخصیت مرا به ورطه ی جدیدی کشاند که مانند شمشیری دو لب بران بود. مسیر یونگ مسیر دشوار عبور از درون معرفی می شود و درون نیز برای آگاهی اندک ما بسیار غامض و ناشناخته جلوه می کند، ازین رو در این سقوط به ناپیداها، ترس و درد اجتناب ناپذیر است و انسان با چیزهایی مواجه می شود که شوکه کننده و خطرناک به نظر می رسند. اما ساختار روان اهل عادت کردن و خو گرفتن است و در مسیر ورود به درون آرام آرام چراغ راه را میابد و چه نیک، که خضری در این مسیر راهبری نماید.

خلاصه اینکه آرام آرام با جنبه های ناپیدای روان آشنا شده و رویا و خواب را حائز اهمیت یافتم. زمانی که اهمیت دادن را یاد گرفتم رویا نیز روی خود را به من نشان داد و دیگر با من غریبی نکرد. رویاهای آگاهی بخشی را در دفتر خویش ثبت کرده ام که هر کدام با رویکرد تحلیلی جدید پر بود از پیام های بی نظیر. تایید ها و تقبیح هایی از درون در رویاهایم یافتم که به طور مستقیم در زندگی، قصد راهبری مرا داشت. یاد عنوان کتاب الکس جانسون می افتم “راهبری زندگی با شهود درونی” و چه نیکو عنوانی!
به وضوح در خوابم عقده پدر غایب، مادر بلعنده، تایید طلبی و طرد شدگی، فرافکنی هایم بر روی فرزندم سپهر، فرافکنی هایم در ازدواج، فرافکنی شدید پدر در طول زندگی ام، فرآیند شفای درونی ام، زنانگی موجود در روانم و المان های بسیار موثر دیگر را دیده ام. هرچند هنوز معتقدم درک کامل یک خواب و تفکیک مرزهای انواع خواب، کاری بس دشوار و به غایت نا ممکن است اما می دانم آن طبیعتی که در خواب دیدن، پیام هایی را پنهان کرده حتما راهی برای رمز گشایی آن در روان قرار داده است. در این مسیر آموزش و یاری گرفتن از اساتید نیز قطعا لازم و ضروری است.