حی علی العزا، حی علی البکاء!!

مسعود مردیها: این روزها که مردم در تب و تاب ایام محرم هستند گاها مطالبی دیده می شود که با روح دین سنخیتی ندارد و دلیلی قطعی از آن حمایت نمی کند و چه بسا بازخوردهای منفی زیادی هم به همراه خواهد داشت و شائبه بدعت در دین را یدک می کشد. در جایی بنری را دیدم که عبارتی عربی بر روی آن نوشته شده بود.

حی علی العزا، حی علی البکاء بشتابید به سوی عزا، بشتابید به سوی گریه…

نمی دانم استفاده از جملات اذان و جایگزینی برخی لغات آن با کلماتی این چنینی آیا حکم بدعت را پیدا می کند یا نه… آیا موردی داشته ایم که ائمه و پیامبر گرامی اسلام از این عبارات استفاده کرده باشند یا نه! حی علی الصلاه حی علی الفلاح دلایل فراوانی عبارات اذان را تایید می کند ولی کدامین دلیل محکم شتاب به سوی عزا و گریه را تجویز کرده است؟ همین شتاب های خودساخته ی عده ای خود متدین پندار موجب شده است که شتاب به سوی نماز و فلاح در حاشیه بماند! در روزهایی که باید نماز در محوریت قرار بگیرد متاسفانه بعضا در سایه سنگین عزاداری ها محو می شود. آیا این نسخه ها و تجویزها همان داروی شفا بخشی است که خدای جل و علی در دینش صادر نموده است؟! آیا مجازیم در کنار عبارات مستند حی علی الصلاه و حی علی الافلاح عباراتی نظیر حی علی العزا و حی علی البکاء را تجویز کنیم؟! جدا تاملی بیشتر باید کرد این عبارات با این مضامین را اگر در قرآن جستجو کنیم بیشتر رنگ و بوی عذاب و قهر را می دهد تا بشارت به سعادت.

فلیضحکوا قلیلا و لیبکوا کثیرا جزاء بما کانوا یکسبون (توبه 82) پس به سزای این اعمالی که نموده اند باید کمتر بخندند و بیشتر گریه کنند.

1396/06/30