تعهدات بدون یقه

چند روز پیش که مشغول صحبت با مدیر عامل متشخص یکی از شرکت های موفق آی تی در مشهد بودم و در مورد مسائلی صحبت می کردیم در خلال بحث، ایشون جمله ای رو بیان کردند که ذهن من روی ابعاد و اهمیت اون جمله متمرکز شد. وقتی من به ایشون پیشنهادی برای بهتر شدن کار دادم ایشون گفتند:

ما اول تعهدات قبلیمون به مشتریا رو باید حل کنیم که یقه ی ما رو نگیرند!

جمله در ظاهر جمله ای رایج است اما حرفهایی در خود دارد. این جمله به ایدئولوژی مهمی اشاره می کند و آن اینکه هر تعهدی باید یقه ای هم داشته باشد. اصلا تعهد بی یقه می تواند مصداق کلاهبرداری و دروغ باشد. مگر می شود تعهدی تعهد باشد اما یقه ای برای چسبیدن در دست مخاطب قرار ندهد. مشکل جامعه امروزی ما این است که مسئولین هم یقه ندارند. روحانیت یقه ندارد. مدیران خرد و کلان لباس های بدون یقه می پوشند! برای همین است که نمی توان آنها را نسبت به تعهدات ضایع شده بازخواست کرد. وعده های انتخاباتی بدون نتیجه، قراردادهای بدون پشتوانه، وعده آب و نان، عدم رعایت زمان بندی در تعهدات، بی توجهی به سرمایه های عمومی و ملی، تخریب محیط زیست، مهریه های آنچنانی و …. همه و همه تعهدات بدون یقه ای هستند که مثل نقل و نبات صادر می کنیم. اصلا این گونه بگویم اگر کسی تعهدی می دهد باید قبل از آن یقه اش را در اختیار مخاطب قرار دهد که اگر عمل نکرد آن را بچسبند. این تازه یک مرحله از پیشرفت است که ما با آن بسیار فاصله داریم. بارها شنیده ایم در ژاپن فلان مسئول به خاطر اشتباهی کوچک استعفا می دهد. ژاپن مرحله ایده آل تعهد را اجرا می کند. در آنجا خوده شخص قبل از اینکه کسی وارد عمل شود یقه ی خود را می چسبد! واقعا جالب است. خلاصه اینکه در هر سطحی هستیم و هر سمتی داریم یاد بگیریم تعهد بدون یقه ندهیم! و قبل از پذیرفتن تعهد کسی ببینیم آیا یقه ای برای چسبیدن دارد یا نه.